5 jaar later...

Ooit had ik het al eens kort over het overlijden van mijn beste vriend, dit jaar al 5 jaar geleden. Vandaag is het zelfs exact, dag op dag, 5 jaar geleden dat ik hem voor de laatste keer zag. Vijf jaar later, kan ik me het laatste beeld dat ik van hem heb nog haarscherp voor de geest halen. We waren op een feestje, hij stond bij zijn vriendin, ik bij het Lief en ik wachtte op het goede moment om afscheid te gaan nemen. Omdat hij in een nogal intens gesprek verwikkeld zat, wachtte ik mijn moment af  maar de tijd drong want mijn vader pikte me op en die heeft niet veel geduld. Ik hoor het Lief nog zeggen "Ga dan snel even dag zeggen..." en mijn antwoord daarop zou ik mezelf nooit vergeven... "Laat maar, ik haal het de volgende keer wel in". Nooit had ik gedacht dat er nooit een volgende keer zou komen. Een dag later kreeg ik nieuws waarvan ik nooit had gedacht dat ik het zou krijgen. Het onmogelijke was gebeurd.

Ik wou dat ik kon zeggen dat het vijf jaar later minder pijn deed. Dat tijd de wonden heelt. Ik kan alleen maar zeggen dat dat dikke bullshit is en dat ik Dries nog elke dag mis. Dat het nog altijd enorm veel pijn doet en ja, terwijl ik dit typ, stromen de tranen over mijn wangen. Ik mis hem. Ik mis die zotte, soms heel irritante, Dries die altijd wist wat zeggen en de beste knuffels van de wereld gaf (ja, zelfs beter dan die van het Lief (sorry, lieveke)). Ik mis het om iemand te hebben om mijn frustraties over het Lief (want ja, die zijn er soms) mee te delen en die het perspectief van een man zo gemakkelijk kon verduidelijken... om dan toch mijn kant te kiezen. Ik mis de avonden die we samen op café doorbrachten, gewoon wij twee, en gewoon praatten... uren aan een stuk. De keren dat ik naar één van zijn concerten ging kijken en een knipoog kreeg, alsof ik speciaal was (dat was ik niet hoor, er waren wel meerdere meisjes die een knipoog kregen :D).

Om even samen te vatten, ik wou gewoon aan de wereld laten weten dat ik Dries nog niet vergeten ben en ik hoop dat de wereld hem ook nog niet vergeten is. Ik zal hem alleszins nooit vergeten. Voor altijd in mijn gedachten, voor altijd in mijn hart.